Οι εστίες αποτελούν έναν χώρο ζωντανό, και πολιτικά και κοινωνικά. Ένα χώρο όπου ζούμε, κοινονικοποιούμαστε, ψυχαγωγούμαστε, προβληματιζόμαστε, αλληλοεπηρεαζόμαστε αλλά και δρούμε. Μέσα από τα κοινά μας προβλήματα, τις κοινές μας ανάγκες και τις κοινές εκφράσεις της ζωής μας τασσόμαστε πίσω από κοινές απαιτήσεις και 
κοινές διεκδικήσεις. Σε αυτήν την ενιαιότητα των συμφερόντων μας αποτυπώνεται και η αναγκαιότητα της συλλογικής μας οργάνωσης. Για αυτό το λόγο συγκροτήθηκε ο φοιτητικός σύλλογος των οικοτρόφων καθώς μέσα από τον συλλογικό τρόπο δράσης και έκφρασης διασφαλίζεται η καλύτερη διεκδίκηση των αιτημάτων μας, ασκώντας μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη πολιτική πίεση και εμπλέκοντας το σύνολο των οικοτρόφων και όχι αναθέτοντας την “υπεράσπιση” των συμφερόντων σε πεφωτισμένους ηγέτες-φοιτητοπατέρες. Θεωρούμε πως η άποψη ότι “τα πολιτικά θέματα αφορούν μόνο τα κόμματα ενώ οι εστιακοί ενδιαφέρονται μόνο για τα άμεσα της εστίας” οδηγεί σε συντεχνιασμούς και σε λογικές διαχείρησης, που θέτουν εμπόδια στην πολιτικοποίηση και ενεργοποίηση των φοιτητών. Για εμάς τα προβλήματα του χώρου των εστιών προκύπτουν ξεκάθαρα από πολιτικές επιλογές και για αυτό αντιμετωπίζονται μέσα από πολιτικές και όχι τεχνοκρατικές λύσεις και προτάσεις. Οι συνολικότερες πολιτικές εξελίξεις σε τελική ανάλυση δεν κάνουν διακρίσεις, αφορούν τη ζωή και το εργασιακό μέλλον όλων μας και μάλιστα σε βαθμό πιο καθοριστικό από τα “άμμεσα”. Ίσως μάλιστα αν δεν ενδιαφερθούμε για τα “πολιτικά” σε λίγο καιρό να μας είναι αδύνατο να διεκδικησουμε και τα “άμεσα”.
Αντιλαμβανόμενοι το σύλλογο ως τέτοιο θεωρούμε ότι η γενική συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο του φοιτητικού συλλόγου το οποίο πρέπει να είναι το μόνο αποφασιστικό και στο οποίο μπορούν και οφείλουν να συμμετέχουν όλα τα μέλη του συλλόγου ισότιμα. Οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες αφήνουν περιθώρια στον καθένα να προτείνει, να διαφωνήσει, να συνδιαμορφώσει ή να αντικρούσει προβληματισμούς και προτάσεις. Μέσα από τη μαζική εμπλοκή των φοιτητών στις γενικές συνελεύσεις προάγεται η συνεχής πολιτικοποίηση και ο διαρκής πολιτικός διάλογος και προβληματισμός. Έτσι οι αποφάσεις του συλλόγου προκύπτουν με μαζικό τρόπο και υλοποιούνται μέσα από μαζικές δράσεις.
Αντιθετικά ώς προς την συμμετοχή όλων των φοιτητών στις αποφάσεις έρχεται η εκλογή αυτών που παίρνουν αποφάσεις για το σύλλογο. Η λειτουργία του Διοικητικού Συμβουλίου και η αναβάθμισή του -ως προς το είδος των αποφασεων που λαμβάνει- που επιχειρείται από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις και λογικές που εκφράζονται στο σύλλογο, κινείται σε ξεκάθαρη λογική ανάθεσης και εκπροσώπησης. Έτσι μετατρέπεται ο ρόλος των φοιτητών από αποφασιστικό, πολιτικό και ενεργό σε ρόλο ανάδειξης των “ικανών” να αποφασίζουν και να διαχειρίζονται τα συμφέροντά τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα φοιτητικών συλλόγων σχολών, όπου στα Δ.Σ. την πλειοψηφία έχουν οι καθεστωτικές παρατάξεις, με άμεσο αποτέλεσμα οι γενικές συνελεύσεις να γίνονται 2 φορές το χρόνο σε μορφή παραταξιακού-οργανωτικού πανηγυριού για εντυπωσιασμό και συσπείρωση των ψηφοφόρων με τεχνητούς και απολίτικους τρόπους και όχι για την ουσιαστική αντιπαράθεση γύρω από αντιλήψεις και την προώθηση του φοιτητικού κινήματος ένα βήμα μπροστά.
Για αυτό το λόγο θεωρούμε ότι ο λόγος ύπαρξης ενός διοικητικού συμβουλίου δεν είναι να υποκαθιστά το σύλλογο αλλά να καλεί σε γενικές συνελεύσεις διασφαλίζοντας τη μαζικότητά της και λειτουργώντας ως συντονιστής των διαφόρων αντιλήψεων που παρεμβαίνουν στον κοινωνικό χώρο των εστιών και όχι ως αποφασιστικό όργανο.
Η διαδικασία των φοιτητικών εκλογών αποτελεί ναρκοθετημένο πεδίο για την παρέμβαση και την έκφραση των μαζικών αγώνων, στο μέτρο που αναδεικνύεται ως η κορυφαία διαδικασία της ενασχόλησης με τα κοινά και προωθείται ως τέτοια από τις καθεστωτικές παρατάξεις. Δεν αντιμετωπίζουμε τις φοιτητικές εκλογές ούτε ως μία διαδικασία η οποία αναδεικνύει το Δ.Σ με τα προβληματικά χαρακτηριστικά που αναφέραμε, για εμάς οι φοιτητικές εκλογές δεν αποτελούν αυτοσκοπό, ούτε το απόγειο της πολιτικής και συνδικαλιστικής μας ύπαρξης. Αποτελούν όμως ένα στιγμιότυπο του κινήματος, μια αποτύπωση συσχετισμών και στέλνουν πολιτικά μηνύματα προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Για εμάς οι εκλογές πρέπει να διεξάγονται βάση πολιτικών επιδίκων ως μια πολιτική μάχη μέσα στους συλλόγους χωρις να υποκαθιστούν ή να υπονομεύουν τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες του συλλόγου, όπως είναι οι γενικές συνελεύσεις.
Στις τελευταίες συνελεύσεις έχει τεθεί το ζήτημα του αν συμμετέχουμε στις διαδικασίες του συλλόγου ως ατομικότητες ή ως συλλογικότητες. Με τον όρο συλλογικότητα δεν εννοούμε κάτι διαφορετικό από ομάδες φοιτητών που στη βάση μιας κοινής πολιτικής ανάγνωσης της συγκυρίας, εκφράζονται με ενιαίο τρόπο και έτσι παρεμβαίνουν στις συλλογικές διαδικασίες. Για να προκύψει μία συλλογικότητα και οι θέσεις της είναι αναγκαία μία διαδικασία συζήτησης που πολιτικοποιεί και δημιουργεί ερωτήματα ως τροφή για σκέψη. Προφανώς θεωρούμε ότι αυτή η διαδικασία δημιουργεί τις προυποθέσεις και για πιο αναβαθμισμένη πολιτική συζήτηση στο σύλλογο. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις καθεστωτικές παρατάξεις και από την επιχειρούμενη αναδιάρθρωση προωθείται ως γενική κατεύθυνση η αποπολιτικοποίηση των φοιτητών, η δαιμονοποίηση και αποσυγκρότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού και η ατομική διαπραγμάτευση τόσο στους όρους φοίτησης και στους όρους εργασίας μετέπειτα, όσο και στο συνδικαλισμό μέσω πελατειακών σχέσεων με φοιτητοπατέρες που -δήθεν- θα εκφράσουν τα συμφέροντα των φοιτητών μέσα από όργανα που λειτουργούν με σχέσεις ανάθεσης (Διοικητικά Συμβούλια και σε επόμενο στάδιο η συγκρότηση της ΕΦΕΕ). Πιστεύουμε ότι με την παρέμβαση στα συλλογικά όργανα ως συλλογικότητες και χωρίς να εξιδανικεύουμε τη λειτουργία επιτροπών και επιτροπάτων αλλά με τη μαζική συμμετοχή μας στις ανοιχτές διαδικασίες που διασφαλίζουν ότι, ακόμη και για τους φοιτητές που εκφράζουν τον εαυτό τους και επιλέγουν να μη συμμετέχουν σε συλλογικότητες, αναβαθμίζεται ο πολιτικός διάλογος.
Όλα αυτά τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί προκύπτουν και γειώνονται στη σημερινή κατάσταση με την συζήτηση που έχει ανοίξει για τις πρώτες εκλογές του φοιτητικού συλλόγου εστιών. Η ΠΚΣ δήλωσε ότι επιθυμεί διεξαγωγή εκλογών στις 6-7 Ιουνίου δηλαδή σε 7 μέρες από σήμερα(!!!!!). Είναι αναντίστοιχο καταρχάς σε μία περίοδο όπως αυτή που διανύουμε, όπου οι σύλλογοι του πολυτεχνείου αλλά και συνολικά σε όλη την Ελλάδα βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, να ζητείται ο σύλλογος των εστιών να λειτουργήσει αντιπαραθετικά και να προχωρήσει σε εκλογές. Πόσο δε μάλλον να ζητούνται εκλογές χωρις να έχει ανοίξει καμία κουβέντα στο σύλλογο, χωρίς να έχουν ξεδιπλωθεί επί της ουσίας οι διαφορετικές αντιλήψεις πάνω σε μείζονα ζητήματα, και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και λίγο πριν τις εξεταστικές περιόδους.
Όσον αφορά το θέμα των 2ήμερων εκλογών θεωρούμε ότι αυτή η πρόταση οδηγεί σε άτοπο αφού δεν περιφρουρείται με κάποιον τρόπο η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων
και μετατρέπει de facto τη διαδικασία σε ένα παραταξιακό πανηγύρι. Άλλωστε η διασφάλιση της συμμετοχής δεν επιτυγχάνεται με «τεχνικά τερτίπια» αλλά με ουσιαστικό διάλογο μέσα στο σύλλογο, έτσι ώστε να γειωθεί και να ανοιχτεί η απάντηση στο ερώτημα «αν και γιατί θέλουμε εκλογές;». Για εμάς στο ζήτημα των εκλογών πρέπει να τοποθετηθεί μαζικά ο σύλλογος έτσι ώστε να αποτελέσουν πολιτική διαδικασία και όχι απλή κοινωνική αντιπαράθεση.
Όσον αφορά την “ενιαία λίστα” θεωρούμε ,ότι παρόμοια με τη λογική δαιμονοποίησης των συλλογικοτήτων στα πλαίσια του συλλόγου, οδηγεί τις εκλογές σε καθαρά κοινωνική διαδικασία. Μάλιστα πολύ γλαφυρά μπήκε το ερώτημα “και εγώ που θέλω να ψηφίσω έναν από κάθε ψηφοδέλτιο τι θα κάνω;;;”. Θεωρούμε ότι αυτό το ερώτημα αναδεικνύει όσο πιο αντιπροσωπευτικά γίνεται τη λογική της ατομικότητας. Τοποθετεί στους οικοτρόφους το ερώτημα ποιός είναι “ο πιο άξιος και ο πιο εργατικός πρόεδρος” για την εστία αποπροσανατολίζοντάς τους από το ουσιαστικό ερώτημα της επιλογής της αναγκαίας πολιτικής για την υπεράσπιση των συμφερόντων μας. Οι εκλογές δεν είναι για να ψηφίζουμε το φίλο μας ή αυτός μου μας φαίνεται “καλό παιδί” είναι για να στηρίζουμε πολιτικές λογικές και πολιτικές δράσεις.
Σε αυτήν την εκβιαστική από πλευράς χρόνου κατάσταση δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Σκεφτόμαστε και δρούμε προσπαθώντας να εμβολίσουμε πολιτικά αυτή τη διαδικασία εκλογών και να αποτρέψουμε την τάση εκφυλλισμού σε αμιγώς οργανωτική-κοινωνική διαδικασία.
κοινές διεκδικήσεις. Σε αυτήν την ενιαιότητα των συμφερόντων μας αποτυπώνεται και η αναγκαιότητα της συλλογικής μας οργάνωσης. Για αυτό το λόγο συγκροτήθηκε ο φοιτητικός σύλλογος των οικοτρόφων καθώς μέσα από τον συλλογικό τρόπο δράσης και έκφρασης διασφαλίζεται η καλύτερη διεκδίκηση των αιτημάτων μας, ασκώντας μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη πολιτική πίεση και εμπλέκοντας το σύνολο των οικοτρόφων και όχι αναθέτοντας την “υπεράσπιση” των συμφερόντων σε πεφωτισμένους ηγέτες-φοιτητοπατέρες. Θεωρούμε πως η άποψη ότι “τα πολιτικά θέματα αφορούν μόνο τα κόμματα ενώ οι εστιακοί ενδιαφέρονται μόνο για τα άμεσα της εστίας” οδηγεί σε συντεχνιασμούς και σε λογικές διαχείρησης, που θέτουν εμπόδια στην πολιτικοποίηση και ενεργοποίηση των φοιτητών. Για εμάς τα προβλήματα του χώρου των εστιών προκύπτουν ξεκάθαρα από πολιτικές επιλογές και για αυτό αντιμετωπίζονται μέσα από πολιτικές και όχι τεχνοκρατικές λύσεις και προτάσεις. Οι συνολικότερες πολιτικές εξελίξεις σε τελική ανάλυση δεν κάνουν διακρίσεις, αφορούν τη ζωή και το εργασιακό μέλλον όλων μας και μάλιστα σε βαθμό πιο καθοριστικό από τα “άμμεσα”. Ίσως μάλιστα αν δεν ενδιαφερθούμε για τα “πολιτικά” σε λίγο καιρό να μας είναι αδύνατο να διεκδικησουμε και τα “άμεσα”.
Αντιλαμβανόμενοι το σύλλογο ως τέτοιο θεωρούμε ότι η γενική συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο του φοιτητικού συλλόγου το οποίο πρέπει να είναι το μόνο αποφασιστικό και στο οποίο μπορούν και οφείλουν να συμμετέχουν όλα τα μέλη του συλλόγου ισότιμα. Οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες αφήνουν περιθώρια στον καθένα να προτείνει, να διαφωνήσει, να συνδιαμορφώσει ή να αντικρούσει προβληματισμούς και προτάσεις. Μέσα από τη μαζική εμπλοκή των φοιτητών στις γενικές συνελεύσεις προάγεται η συνεχής πολιτικοποίηση και ο διαρκής πολιτικός διάλογος και προβληματισμός. Έτσι οι αποφάσεις του συλλόγου προκύπτουν με μαζικό τρόπο και υλοποιούνται μέσα από μαζικές δράσεις.Αντιθετικά ώς προς την συμμετοχή όλων των φοιτητών στις αποφάσεις έρχεται η εκλογή αυτών που παίρνουν αποφάσεις για το σύλλογο. Η λειτουργία του Διοικητικού Συμβουλίου και η αναβάθμισή του -ως προς το είδος των αποφασεων που λαμβάνει- που επιχειρείται από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις και λογικές που εκφράζονται στο σύλλογο, κινείται σε ξεκάθαρη λογική ανάθεσης και εκπροσώπησης. Έτσι μετατρέπεται ο ρόλος των φοιτητών από αποφασιστικό, πολιτικό και ενεργό σε ρόλο ανάδειξης των “ικανών” να αποφασίζουν και να διαχειρίζονται τα συμφέροντά τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα φοιτητικών συλλόγων σχολών, όπου στα Δ.Σ. την πλειοψηφία έχουν οι καθεστωτικές παρατάξεις, με άμεσο αποτέλεσμα οι γενικές συνελεύσεις να γίνονται 2 φορές το χρόνο σε μορφή παραταξιακού-οργανωτικού πανηγυριού για εντυπωσιασμό και συσπείρωση των ψηφοφόρων με τεχνητούς και απολίτικους τρόπους και όχι για την ουσιαστική αντιπαράθεση γύρω από αντιλήψεις και την προώθηση του φοιτητικού κινήματος ένα βήμα μπροστά.
Για αυτό το λόγο θεωρούμε ότι ο λόγος ύπαρξης ενός διοικητικού συμβουλίου δεν είναι να υποκαθιστά το σύλλογο αλλά να καλεί σε γενικές συνελεύσεις διασφαλίζοντας τη μαζικότητά της και λειτουργώντας ως συντονιστής των διαφόρων αντιλήψεων που παρεμβαίνουν στον κοινωνικό χώρο των εστιών και όχι ως αποφασιστικό όργανο.
Η διαδικασία των φοιτητικών εκλογών αποτελεί ναρκοθετημένο πεδίο για την παρέμβαση και την έκφραση των μαζικών αγώνων, στο μέτρο που αναδεικνύεται ως η κορυφαία διαδικασία της ενασχόλησης με τα κοινά και προωθείται ως τέτοια από τις καθεστωτικές παρατάξεις. Δεν αντιμετωπίζουμε τις φοιτητικές εκλογές ούτε ως μία διαδικασία η οποία αναδεικνύει το Δ.Σ με τα προβληματικά χαρακτηριστικά που αναφέραμε, για εμάς οι φοιτητικές εκλογές δεν αποτελούν αυτοσκοπό, ούτε το απόγειο της πολιτικής και συνδικαλιστικής μας ύπαρξης. Αποτελούν όμως ένα στιγμιότυπο του κινήματος, μια αποτύπωση συσχετισμών και στέλνουν πολιτικά μηνύματα προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Για εμάς οι εκλογές πρέπει να διεξάγονται βάση πολιτικών επιδίκων ως μια πολιτική μάχη μέσα στους συλλόγους χωρις να υποκαθιστούν ή να υπονομεύουν τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες του συλλόγου, όπως είναι οι γενικές συνελεύσεις.
Στις τελευταίες συνελεύσεις έχει τεθεί το ζήτημα του αν συμμετέχουμε στις διαδικασίες του συλλόγου ως ατομικότητες ή ως συλλογικότητες. Με τον όρο συλλογικότητα δεν εννοούμε κάτι διαφορετικό από ομάδες φοιτητών που στη βάση μιας κοινής πολιτικής ανάγνωσης της συγκυρίας, εκφράζονται με ενιαίο τρόπο και έτσι παρεμβαίνουν στις συλλογικές διαδικασίες. Για να προκύψει μία συλλογικότητα και οι θέσεις της είναι αναγκαία μία διαδικασία συζήτησης που πολιτικοποιεί και δημιουργεί ερωτήματα ως τροφή για σκέψη. Προφανώς θεωρούμε ότι αυτή η διαδικασία δημιουργεί τις προυποθέσεις και για πιο αναβαθμισμένη πολιτική συζήτηση στο σύλλογο. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις καθεστωτικές παρατάξεις και από την επιχειρούμενη αναδιάρθρωση προωθείται ως γενική κατεύθυνση η αποπολιτικοποίηση των φοιτητών, η δαιμονοποίηση και αποσυγκρότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού και η ατομική διαπραγμάτευση τόσο στους όρους φοίτησης και στους όρους εργασίας μετέπειτα, όσο και στο συνδικαλισμό μέσω πελατειακών σχέσεων με φοιτητοπατέρες που -δήθεν- θα εκφράσουν τα συμφέροντα των φοιτητών μέσα από όργανα που λειτουργούν με σχέσεις ανάθεσης (Διοικητικά Συμβούλια και σε επόμενο στάδιο η συγκρότηση της ΕΦΕΕ). Πιστεύουμε ότι με την παρέμβαση στα συλλογικά όργανα ως συλλογικότητες και χωρίς να εξιδανικεύουμε τη λειτουργία επιτροπών και επιτροπάτων αλλά με τη μαζική συμμετοχή μας στις ανοιχτές διαδικασίες που διασφαλίζουν ότι, ακόμη και για τους φοιτητές που εκφράζουν τον εαυτό τους και επιλέγουν να μη συμμετέχουν σε συλλογικότητες, αναβαθμίζεται ο πολιτικός διάλογος.
Όλα αυτά τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί προκύπτουν και γειώνονται στη σημερινή κατάσταση με την συζήτηση που έχει ανοίξει για τις πρώτες εκλογές του φοιτητικού συλλόγου εστιών. Η ΠΚΣ δήλωσε ότι επιθυμεί διεξαγωγή εκλογών στις 6-7 Ιουνίου δηλαδή σε 7 μέρες από σήμερα(!!!!!). Είναι αναντίστοιχο καταρχάς σε μία περίοδο όπως αυτή που διανύουμε, όπου οι σύλλογοι του πολυτεχνείου αλλά και συνολικά σε όλη την Ελλάδα βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, να ζητείται ο σύλλογος των εστιών να λειτουργήσει αντιπαραθετικά και να προχωρήσει σε εκλογές. Πόσο δε μάλλον να ζητούνται εκλογές χωρις να έχει ανοίξει καμία κουβέντα στο σύλλογο, χωρίς να έχουν ξεδιπλωθεί επί της ουσίας οι διαφορετικές αντιλήψεις πάνω σε μείζονα ζητήματα, και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και λίγο πριν τις εξεταστικές περιόδους.
Όσον αφορά το θέμα των 2ήμερων εκλογών θεωρούμε ότι αυτή η πρόταση οδηγεί σε άτοπο αφού δεν περιφρουρείται με κάποιον τρόπο η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων
και μετατρέπει de facto τη διαδικασία σε ένα παραταξιακό πανηγύρι. Άλλωστε η διασφάλιση της συμμετοχής δεν επιτυγχάνεται με «τεχνικά τερτίπια» αλλά με ουσιαστικό διάλογο μέσα στο σύλλογο, έτσι ώστε να γειωθεί και να ανοιχτεί η απάντηση στο ερώτημα «αν και γιατί θέλουμε εκλογές;». Για εμάς στο ζήτημα των εκλογών πρέπει να τοποθετηθεί μαζικά ο σύλλογος έτσι ώστε να αποτελέσουν πολιτική διαδικασία και όχι απλή κοινωνική αντιπαράθεση.Όσον αφορά την “ενιαία λίστα” θεωρούμε ,ότι παρόμοια με τη λογική δαιμονοποίησης των συλλογικοτήτων στα πλαίσια του συλλόγου, οδηγεί τις εκλογές σε καθαρά κοινωνική διαδικασία. Μάλιστα πολύ γλαφυρά μπήκε το ερώτημα “και εγώ που θέλω να ψηφίσω έναν από κάθε ψηφοδέλτιο τι θα κάνω;;;”. Θεωρούμε ότι αυτό το ερώτημα αναδεικνύει όσο πιο αντιπροσωπευτικά γίνεται τη λογική της ατομικότητας. Τοποθετεί στους οικοτρόφους το ερώτημα ποιός είναι “ο πιο άξιος και ο πιο εργατικός πρόεδρος” για την εστία αποπροσανατολίζοντάς τους από το ουσιαστικό ερώτημα της επιλογής της αναγκαίας πολιτικής για την υπεράσπιση των συμφερόντων μας. Οι εκλογές δεν είναι για να ψηφίζουμε το φίλο μας ή αυτός μου μας φαίνεται “καλό παιδί” είναι για να στηρίζουμε πολιτικές λογικές και πολιτικές δράσεις.
Σε αυτήν την εκβιαστική από πλευράς χρόνου κατάσταση δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Σκεφτόμαστε και δρούμε προσπαθώντας να εμβολίσουμε πολιτικά αυτή τη διαδικασία εκλογών και να αποτρέψουμε την τάση εκφυλλισμού σε αμιγώς οργανωτική-κοινωνική διαδικασία.
